:: tengwar w sindarinie

Istnieją dwa podstawowe sposoby zapisu języka sindarińskiego tengwarem:

• klasyczny - z wykorzystaniem tehtarów do zapisu samogłosek,
• pismo Beleriandu - używające tengwarów do zapisu samogłosek.

Układ tengwarów dla obu sposobów zapisu przedstawia poniższa tabela:

kolor w tabeli  sposób zapisu czarny  sindarin klasyczny  zielony  pismo Beleriandu

tema I tema II tema III tema IV tyelle 1 t t p p k k kw kw tyelle 2 d d b b g g gw gw tyelle 3 th th f f kh kh khw lub hw khw lub hw tyelle 4 dh dh v v gh gh ghw lub w ghw lub w tyelle 5 n nn m mm ng ng nw nw tyelle 6 r n w m y o w w   dodatkowe 1 r r rh rh l l lh lh 2 s s s y z lub ss z lub ss z lub ss z lub ss 3 h h hw hw y e w u 4 h h - i - i - a

Przedstawione powyżej pierwotne znaczenie tengwarów ulegały z czasem modyfikacji. W Trzeciej Erze zmieniło się znaczenie calmatémy i quessetémy tak, że tengwary przybrały następujący układ:

tema III tema IV 1 - - k k 2 - - g g 3 - - kh kh 4 - gh gh ghw lub w 5 - ng ng ngw 6 - o - a

:: sindarin klasyczny

Klasyczny zapis języka Elfów Szarych jest zbliżony do zapisu quenyi, stosuje się jednak odwrotną zasadę - tehta jest zapisywana przy następnej tengwie.

Zasada zapisu dźwięku r przez óre lub rómen w sindarinie była początkowo identyczna jak w quenyi, jednak w miarę ewolucji języka zaprzestano stosowania tengwy óre w innych przypadkach niż na końcu wyrazu.

W początkowych wersjach klasycznego zapisu sindarinu nie stosowano żadnych specjalnych znaków lub kombinacji tehtarów dla oznaczenia dyftongów. Z czasem jednak pojawiły się modyfikacje (np. styl używany w Gondorze w Trzeciej Erze) wprowadzające specjalny zapis dyftongów:

ai ei ui ae oe

Przykładem zastosowania klasycznego stylu pisania tengwarem w języku sindarińskim może być trzecia wersja Listu Króla.

:: pismo Beleriandu

Pismo Beleriandu to specyficzny przykład zastosowania tengwaru do zapisu języka sindarińskiego. Elfy Szare z Beleriandu na zachodzie Śródziemia adaptując Tengwar Fëanora do własnych potrzeb zrezygnowały niemal całkowicie z tehtarów oznaczając samogłoski tengwarami (jak widać w powyższej tabeli). Jedyne zachowane tehtary to: pojedyncza kropka nad nośnikiem czasem używana dla oznaczenia dźwięku i, krótka tylda nad tengwą oznaczająca następujące w, oraz dyftongi:

ai ei oi ui aw ow

W ten sposób była napisana inskrypcja na Drzwiach Durina, czyli zachodniej bramie Morii.

do góry